woensdag 28 december 2011

En we gaan nog lang niet dood

2011 was een smeerlap die nooit eens deed wat ik wilde. Toch was het misschien wel een van de belangrijkste jaren. Ter ere daarvan probeerde ik in een episch gedicht alles nog eens aan te kaarten, maar ik wist dat dat aan 2011 geen recht zou doen. Vandaar deze drie regels. Terwijl ik dit schrijf worden kinderen opgepakt omdat ze met illegaal vuurwerk de wijk door wandelen, en schuilt onze poes onder de bank. 2011 zal sterven en wij gaan nog lang niet dood. Ik zal gul met poedersuiker zijn.

Dagen

Dit jaar was geen comeback
Ik viel naar voren zo
de dag in

maandag 26 december 2011

De gordijnen/gaan open/je kijkt/de zon doet iets/met zijn kleur/wat jij niet aan kan/ je houdt van mopjes/je houdt van/geintjes/je opent je/cadeautje/je eet/ een kerststol/je houdt van/mopjes

maandag 21 november 2011

Op fiets van school naar huis

Ik dacht aan iets waar ik de laatste tijd vaak aan denk.

Toen dacht ik:
Waarom denk ik hier nu weer aan
waarom denk ik hier nu weer aan,
ik denk er nog steeds aan.
Waarom denk ik hier nu weer aan, nee
nu denk ik alleen aan de zin 'waarom denk ik
er weer aan', en nu denk ik dat ik denk aan
de zin 'waarom denk ik er nu weer aan' en nu denk ik dat ik
denk dat ik denk aan de zin, en zit ik vast in een droste-effect
van denken aan waar ik nooit meer uit komBAM.

En toen reed ik tegen een lantaarnpaal aan.

donderdag 10 november 2011

Ik duur lang

Ik ben bezig met een langverwacht gedicht over een langverwacht persoon.

Ik schrijf ook stukkies over andere dingen, maar het wil niet vlotten.

Weet je, ik hou eigenlijk helemaal niet van schrijven.




Ik hou van mandarijntjes.

donderdag 3 november 2011

#4



WAAROM ZOUDEN WE
waarom zouden we wat we gedaan hebben
om vergeving vragen waarom
hebben we gedaan wat we moesten doen

we deden wat we konden om niet
te weten dat we leefden

Armando

Eindigen met een gedicht van Anne-Fleur Kan, die ik van haar blog afhaalde en sindsdien koester in een wordbestand.

Wat nou als de enige ware
die jongen was die tegenover
me zat in de trein maar waarvan
ik dacht dat het hem niet kon zijn
want hij las de telegraaf en ik las
sowieso een boek dus we waren niet
compatibel

woensdag 2 november 2011

#3

Gister was ik geestelijk uitgewassen door het leren van tweehonderd regels Grieks met vertalingen over de wolkenverzamelende Zeus die voortreffelijke woorden gebruikend antwoord gaf/uitdeelde/rondsprak aan de uilogige Athena dat hij niet vertoornd was op de verstandig-schrander-blonde-pientere-welbespraakte Odysseus.

Hij was niet boos op Odysseus en dat zegt hij tegen zijn dochter.
Ik bedoel maar.

This is what I do (I sit on you) was dus het enige wat ik kon opbrengen.

Vandaag kon ik weer levenslust tanken.

Zo is het goed.

Ik werp een steen:
Geen vogel vliegt op.
Je klakt met je tong:
Geen paard komt aangedraafd.

Ik zwijg, jij zwijgt.
Maar wij hebben
niets van mensen die zwijgen

Het verlies van één enkel vraagteken
maakt ons beiden dakloos.

Als je gaat spreken
Zal ik je de mond moeten snoeren
Met de ademgarens waar ik aan hang.

Hans Faverey

maandag 31 oktober 2011

#1

Het is toetsweek. In mijn pauzes keek ik filmpjes van mannen die pannekoeken bakken (die zijn er veelal en divers), tot ik besloot dat ik die tijd beter kan gebruiken iets te vinden wat mooi is, om het te plaatsen, hier.


Het onderling contact

Toen zij tegenover mij zat, begreep ik dat zij op dezelfde
minuut was afgesteld als de trein, dat zij op zondag een
ander aanbad dan het water waarin ik bij voorkeur zou
baden. Haar haren lagen rond haar hoofd als een al te
kwetsbaar nest. Haar ogen spraken alles tegen wat ik dacht.

De nieuwe dienstregeling heeft al die aanknopingspunten
verlegd. Onze wapens waren tegenstrijdig en daarop niet
bedacht.

Gerrit Bakker

vrijdag 28 oktober 2011

'Ja, het is waar, maar het is altijd anders.'

Voordat ik jou ontmoette

De dingen die je schrijft als je niet mag stoppen en het is twee uur 's nachts

Pak hand op zweep en dan naar het circus morgenvroeg is het ook weer laat en we moesten nog zo veel dus we leven nog steeds vochtig is de benaming die we geven voor vandaag in het bloemenperk strooien met hagel en vliegen zoemen bzz bzz om je hoofd waarvan de haren rood net als die jongen in het jeugdjournaal waarvan je zei dat hij zo op Hendrik leek. / Zwemmen zwemmen en steeds klappen uitdelen aan het water tot je douchen mag straks mag je douchen zonder badpak verzadigd badpak met velle kleuren en vol vlekken die niet van jou zijn moet je hem maar niet lenen jij ach jij met je rotkop en je sproeten straks naar huis met je natte haar en drogen in je nachtkussen maar nu eerst schamen.

Want als het nacht is dan schrijf je felle helemaal niet meer met een f.

Anoniem blijven

You have a serious problem of distorting reality. You could sleep with the entire planet and still feel rejected.
- Stéphanie in The Science of Sleep

In de kamer hierboven zijn ze aan het poolen. Ik hoor het aan het tikken van de keu tegen de bal, de vele voetstappen en het gejuich, soms. In de kamer hierboven is het wel gezellig.

Ik ben moe. Ik heb mijn vader al vele dagen niet opgezocht en de vis moet gevoerd worden. Die gedachten maakt me nog moeier. En het gepool van boven. Tik-tik. Slapen.

Als ik mezelf zover heb eindelijk uit bed te komen, zie ik dat ik de gordijnen open heb gelaten. Ik loop naar het raam en kijk naar beneden. Als ik eenmaal begin met mensen kijken kan ik niet stoppen, het oefent een onbedwingbare aantrekkingskracht op me uit. De mensen zijn als een vlam.

Gister in de trein was ik iemand tegengekomen, perfect voor een recensie. Het was een dunne man van rond de zestig, met wenkbrauwen die ik af wilde knippen. Hij rookte pijp (dat zag je aan zijn tanden), maar omdat je in de trein niet mag roken, maakte hij steeds zenuwachtige smakbewegingen met zijn mond. En hij las een boek, hoewel, niet echt. Volgens mij luisterde hij naar het gesprek achter hem, wat ging over de bedpraktijken van een studiegenoot van de sprekers. Dat het zijn interesse lokte was dus niet verwonderlijk. Zijn kleding bestond uit het soort kaki-bruin-grijze kleurpalet dat veel van die oudjes dragen, en hij droeg een platte body-warmer. Het feit dat hij af en toe commentaar mompelde op het gesprek achter hem, maakte dat ik dit een heerlijke meneer vond. Toen zijn rit afgelopen was (in Rosendaal, meende ik) stond de meneer op en zag ik wat voor boek hij las.'Gek op Egels - of hoe egels de wereld redden' van Hugh Warwick. Ik gaf de meneer vijf sterren.

Ik was met de trein voor het weekend naar mijn moeder gegaan. Mijn moeder, die in Limburg woont. Limburg. Waar ze nooit slapen.

Sinds ik naar Amsterdam ben verhuisd ben ik weinig buiten geweest. Pleinvrees zal ik het niet noemen, meer een soort weerzin, me te begeven tussen de mensen die ik zo vaak van bovenaf bekijk. Het is niet eens gericht tegen die mensen zelf. Ik blijf gewoon liever boven.

Ik kleed me aan en voel dat de wind zich een weg door de kier van het raam had gebaand, en mij nu zit te bestoken met zijn kou. Het is herfst, de zon schijnt. Terwijl ik mijn sokken aandoe denk ik:

wie schrijft er eigenlijk een recensie over mij?
Sinds een aantal dagen heb ik een heuse liefde voor Wim Helsen opgevat.

En ik weet best, het is helemaal niet leuk, een blog vol filmpjes. Maar dit is mijn blog dus ik doe ermee wat ik wil.


Het is wel duidelijk dat hij niet deugt. Maar dat mag ik wel. Zo vind ik het heel leuk dat hij in zijn stukje 'gedicht' ineens schreeuwt: 'Ik zou U gaarne ripostelen!' Wat dat ook betekenen mag.




Wim Helsen had een tijdje zijn eigen programma op Eén. Daarin droeg hij gedichten voor maar ouwehoerde vooral de halve aflevering vol. Waarvoor ik hem benijd.





Hoppa!

zondag 23 oktober 2011

Mosselroute

Ik heb zin
om een mosselroute
te lopen. Over wegen
die ik zelf
met blote handen heb gemaakt.

Op een eiland van paperassen,
origami, vliegertjes.

En dan op die mosselroute
iemands maagdenvlies doorrammen
met een zeis van staal
of een peer.

Ik heb zin om een mosselroute te lopen,
ach, weet ik veel.

-


Waarschijnlijk een van de meest inhoudloze, perverse gedichten ooit door mij gemaakt. Misschien zegt het iets over vandaag of zo. Ik wil wereldberoemd worden maar ik heb geen masterplan (even maken, reminder aan mezelf). Heeft er iemand met ervaring een idee?
Binnenkort: een liefdevolle ode aan kutstad Sneek.

vrijdag 21 oktober 2011

Oh jij
jij bent zo’n grote meneer
er verschijnt iets uit jou

en een geluid dat zich wil wreken


en oh ik,
ik modderstroom,
tot aan je enkels
ik kan je niet aanraken,
ik kan hier niet vandaan.

Van je stem kan ik me niets herinneren
maar wat je zei vergeet ik niet.

*

vaak moest ik lachen ook,

kuierde je bulderend achter me aan.
En viel om van wat ik niet wist

*

nu jij:
jij hebt je eigen leven
en ik misschien,
ik kan hier niet vandaan

Ik was een meisje
dat nu eenmaal bestond
uit vele vrouwen

jij hebt er eentje bijgemaakt.

*


Oh jij,
jij bent zo’n grote meneer
ik kan jouw woorden wegstoppen,
maar zij past niet
in een doos zonder lont

woensdag 19 oktober 2011

En plots gebeurde er niets

Het begon in de herfst.


Er was een monsterlijke stilte, die niet alleen de geluiden maar ook bewegingen, ruimte en de adem verdrong. Het was een linke stilte, en het maakte dat ik hals over kop naar huis moest.

Ik had bedacht dat ik als ultieme wraak voortaan alleen nog maar prosa zou schrijven. En daarbij consequent de S voor een Z zou verwarren. Ik was erg progressief.

Mijn proza zou geschreven worden in een te klein lettertype, met vele afdwalingen en korte alinea's. Ze zou niet over de liefde gaan en ook niet over de alledaagsheid. Maar misschien wel over de alledaagsheid. In ieder geval zou ik af en toe een van de mannen die ik tegen kwam in de trein recenseren. Ik zou hen steevast één ster toekennen, gul was ik niet.

Ik mocht niet vergeten mijn eerste salaris aan een inktlint te besteden, zodat het allemaal zo lekker hipsterretro op de schrijfmachine zou onstaan. En ik mijn lief af en toe ook nog een briefje kon tikken. Het kleine lettertype bleek achteraf lastig te verwezenlijken, maar met courier new was ik wel content.

Ik zou de link van mijn blog veranderen.
Ik zou mijn facebook verwijderen.
Ik zou mijn haar groen en toen weer wit verven.


Ik zou alle feesjes bijwonen en al mijn mensen onderhouden. Mijn vader zei: 'De deur uit! Een schrijver moet wat meemaken' en dat zou ik doen.
Ik zou alle drankjes en alle straattegels proberen.
Vele sigaretten ook.

Ik zou mijn godsdienst opgeven en heel vaak schelden met 'christus!'. Ik zou mijn afspraken op het vliegveld niet meer vergeten, en nog iets vaker lachen om oerlelijke dingen.



En plots gebeurde er niets; een zin die eigenlijk van Herman Brusselmans kwam.




Maar een zin staat niet in onvoltooid verleden tijd als hij niet in onvoltooid verleden tijd staat.

maandag 17 oktober 2011

Ik weet niet wat er afgelopen tweeënhalf jaar in mij gevaren was

dat ik nog nooit muziek van Regina Spektor heb geplaatst.





We are not evacuating this house
We don't believe in you and your wrecking crew
We don't believe in you,
we don't believe in you

vrijdag 14 oktober 2011

Geen probleem

Nog één keer mijn verderfelijke proza.

De Nederlandse televisie brengt naast kwellingen wel eens wat moois is ter wereld.
Theo Maassen, één van mijn favoriete caberetiers en Denkers (ja) wiens citaten mij een middaglang doen glimlachen, Wim Helsen, een Vlaamse cabaretier wie ik voornamelijk adoreer om zijn Vlaamse tongval en Stefaan van Brabandt, een voor mij willekeurige Belg hebben het ontstaan van zoiets moois op hun geweten.
De serie Geen Probleem handelt over drie vrienden die elke week binnen huiselijke sfeer afspreken. Herman, Peer en Koentje zijn leraren van in de dertig met ieder eigen neuroses en eigenaardigheden, die ze onder elkaar hun beloop laten. Koentje is een onzekere zenuwpees die constant twijfelt aan zijn literaire kunnen, bang is om risico's te nemen in zijn carriere en liefdesleven. Daarnaast staat Herman, zwartkijker. Hij houdt de meeste monologen en heeft voor alles een definitie en weerwoord. Middenin zit Peer, de vriendenman van het gezelschap, die de boel zo'n beetje samenhoudt.

Het mooiste vind ik de manier waarop de schrijvers van de serie hun eigen hersenspinsels, theorieën, hoe weerlegbaar en banaal soms ook, hebben gebruikt. Het is dan ook een serie die voornamelijk draait om dialoog. Vaak zijn uitingen van Herman, Peer, en Koentje weinig vrolijk. De personages hebben zoals vele dertigers het gevoel dat ze de boot hebben gemist, dat ze vast zitten in hun werk, leeftijd, gezinsleven of karakter.

Herman, wanneer ieder noemt wat hij anders gedaan zou hebben in zijn leven, als het kon:
'Als ik iets had mogen veranderen, dan zou het toch.. mijn persoonlijkheid geweest zijn. Mijn karakter. En uiterlijk. En afkomst.'

Vriendschap lijkt het beste decor om deze ideeën in te laten dansen. Want zoals dat gaat onder vrienden, heerst een ongedwongenheid, waardoor de dialogen soms wendingen krijgen, of zich afspelen in situaties die nergens op slaan. Waarbij de opmerking 'nu je het zegt, Marjan ruikt naar kool' vijf minuten na een citaat als hierboven plaats kan vinden. Verder worden er ook idiote theorieën uitgewisseld, met als beste voorbeeld die van de 'Pluriforme Smurfengemeenschap'. Elk aflevering is gebouwd om een bepaalde gebeurtenis, die buiten de serie plaatsgevonden kan hebben. Zo is elke aflevering een rond geheel, maar zijn de zes afleveringen wel lineair en hebben ze invloed op elkaar.

Vorige week was Koentje jarig:
'Soms denk ik dat mijn leven al voorbij is terwijl het nog niet begonnen is. Het lijkt net of mijn leven maar niet wil beginnen. Ik wou dat mijn leven eens begon.'
Peer: 'Ik wou dat mijn leven eens ophield. Ik snap de clue waarom de mop nog doorvertellen?'

Dan wordt er ingegrepen, Herman's stem, uitschietend in Vlaamsigheid: 'moh boys, niet zo depri'. Of: ' Jij zit te gedijen bij je eigen infantiele ideeën, maar wij voelen ons door U in ons oor geneukt'.

En soms praat ieder voor zich.

Herman: Alleen bij pinquins wordt het eten eerst verteerd en daarna uitgebraakt.
Koen: Ik heb altijd gedacht dat ik maar 33 zou worden.
Herman: in de bek van de baby hè
Koen: ..wellicht mijn christelijk achtergrond.
Peer: Waar blijft dat cadeautje?
Herman: Die jongen eten dus in feite braaksel.
Koen: Maar zie, 36.
Herman: Maar ja, die weten niet beter hè.
Koen: Wie had dat gedacht.

Deze week hadden ze besloten zelfmoord te plegen. De gehele aflevering speelde zich af op het balkon.

"dat mijn moeder mijn geboorte op haar geweten heeft gehad, het is een lieve meid, maar dat heb ik haar nooit kunnen vergeven''

''Het streepje tussen iemands geboorte- en sterfdatum op een grafsteen, dat symboliseert iemands héle leven, dat is alles''

(Ik wilde zo graag de scenarist van die serie zijn, dat ik gisteravond een dialoog schreef die qua stijl en inhoud zo erg op de dialogen uit Geen Probleem lijkt, dat ik uiteindelijk gewoon maar de namen erbij zette.)

Er gebeuren natuurlijk ook wel wat dingen. Zo doet Herman na aflevering één een zelfmoordpoging, wordt er een nieuw lid in de vriendengroep geïntroduceerd en weer afgeschreven, en gaat Herman naar bed met de vrouw waar Koentje op wacht. En dit lijkt misschien de dramatiek voor een aflevering GTST, maar als de vrienden samenkomen staat de dramatiek in de dienst van de vriendschap, verdampt de ellende in elk woord dat ze met elkaar spreken, heeft de banaliteit van het samenzijn zijn eigen regels en worden de problemen die ze benoemen maar gewoon problemen die ze benoemen. Is er zogezegd, geen probleem.



Donderdag om 21:50 op nederland 3 is de laatste aflevering.

donderdag 13 oktober 2011

Alle monsters vieren feest

Ik hoorde zojuist een liedje van VOF de kunst, wat me deed denken aan zeven jaar oud zijn, toen ik het samen met mijn beste vriendinnetje nodig vond om daarop heel druk en raar te dansen, terwijl we een indianentooi en dikpak droegen.
We waren de debielen van vroeger, die grappen maakten waar ik nu nog steeds om lach (deze conclusie trek ik met name uit de boekjes van vroeger, waar ik zeker nog eens uit ga citeren) en we nog niet wisten wat jaloezie was, jaloezie, iets wat ik haat, maar waar ik me steeds vaker schuldig aan maak met schaamte (en nu leg ik dus een link met het liedje en de titel, hoewel je dat niet door hebt). En ook niet dat we zes jaar later zodanig van elkaar zouden vervreemden dat we in niets meer op elkaar zouden lijken. Hoewel ik nog steeds moet lachen als ik haar tegen kom.

Ik mis mijn dikpak
en ik mis mijn vriendinnetje.

Morgen bel ik haar op en vraag ik of we weer playmobil gaan spelen met het devies: we gebruiken alles wat we hebben ja een orka op een kinderboederij dat kan best. Of 'dat we 16 zijn' (zo heette dit echt), hoewel ik dat waarschijnlijk beter kon toen ik zeven was.

dinsdag 11 oktober 2011

Ik heb geen mening

Wat ik wel weet: het hebben van een vader is vast ontzettend leuk als je vader geen totale idioot is.
En: kunst is jokken.

Ik heb geen mening, maar wat ik wel weet:
je hoeft niet ongelukkig te zijn om te willen meeliften op andermans' geluk.

en: de meisjes van vroeger worden steeds vunziger.


Soms vind ik het fijn om me even te begeven tussen mensen
die ik niet ken, niet eens echt aardig vindt,
misschien.

Dan kijk ik naar ze en denk ik: ach,
wat zitten ze daar guitig schaamteloos,
met folie om hun haar gevouwen.
Want bij de kapper is dat normaal.

En ach, wat zit ik hier te glimlachen naar riet wat langs het water wuift
en mijn boek met veelvuldig gebruik van 'lans'
en naar de mensen die langslopen.

Dan denk ik weer, zo lang ze maar doorlopen, zo lang
ik maar.



Het moest ergens over gaan, maar ik heb geen mening,
misschien moet ik vaker naar de kapper.

woensdag 5 oktober 2011

How come you never go there?

Feist is de moeite waard.





Toen ik het opzocht typte ik 'feistje'

Ja, waardevolle info.

Vanavond, onder De Wereld Draait Door besefte ik dat ik het met mijn blog heel anders had moeten doen. Ik had make-up tutorials moeten maken en moest me laten sponsoren door een bekend merk. Maarja

Stiften

Omdat ik er heel hoerig niet voor uitkwam dat het eigenlijk andermans' woorden waren (zie 'Vijf stukjes waarin ik wat vertel', alleen deze trouwens)


















en dan nog een vieze. jakkes

maandag 26 september 2011

Ik heb niet alleen mijn lay-out veranderd



















Ik word ook industrieelontwerper.

(opgedragen aan de Bakker Bart, waar broodjes 'Duits croissantje' mogen heten zolang er maar een worst opzit)

zaterdag 24 september 2011

Bij de apotheek

De bejaarden op de incontinentiefolder staken hun duim op

Koffie, aubergine, zaterdag

Nog steeds ben ik als de dood dat ik vergeet een nieuwe koffiepad in de automaat te doen en niet merk dat het om te kotsen is.

'Zolang je maar weet dat oude muren
oude sterren zijn: licht op leeftijd, eeuwen
onderweg. Zolang je meer geheimen kent
dan je verraadt. Zolang je altijd weg
wilt, maar nooit gaat.'
ingmar heytze

Verder heeft Roosbeef een nieuw album.
http://open.spotify.com/track/27xgRufhQTWLy1Jeg7r8nS

Nu ga ik naar de apotheek om daar een woord met 34 letters uit te spreken. Kicken!

vrijdag 16 september 2011

Artisjokken

'Wat ik wil zeggen is: we moeten de mensen in filmzalen opsluiten, want ze zijn vergeten dat, linksom of rechtsom, alles altijd goed komt op het einde.'

http://denieuwes.com/nijmegen/gelegenheidsgedichten

woensdag 7 september 2011

Vannacht droomde ik dat ik in een bed lag op een zolder en bang was voor iets. Ondertussen sliep de moeder van een vriendin een verdieping onder mij, en ik wist dat ze company had. Enge company.
Toen kwam er een klein Chinees meisje naar mijn bed die zei dat ik de kat vrij moest laten, anders zou die stellig ook vermoord worden, dus ik dacht; stront aan de knikker, en bleef liggen. Nadat ik niet bang meer was ging ik naar beneden om de kat vrij te laten. Wat bleek de volgende dag! De moeder en de kat waren alsnog vermoord! En dat terwijl ik daar bang lag te wezen, vertelde de dochter vrolijk nadien.

Daarna droomde ik dat een vriend van mij ineens 'wimpie' heette.


















Ik heb een album vol plaatjes van dikke mensen die iets grappigs doen, Mark Rutte met een grote donderwolk achter zijn hoofd, een heldenfoto van een man die denkt dat hij heel hip is door altijd achter zijn naam '(Schrijver en Dichter)' neer te zetten, foto's van mannen met unibrows, foto's van celebs waarop ik mijn vader denk te spotten, foto's waar Ringo Star lelijk opstaat (onuitputtelijk), Gummbah en Jeroom, grappige foto's van leraren, plaatjes waarop mijn hoofd toegetakeld is, apocalyptische foto's van de bijbel en een paar mooie plaatjes. Ik moest ze maar eens plaatsen.

Verder vind ik het leuk om onmogelijke superhelden te verzinnen,
ik had al eens 'modalewerknemerman', 'ligterdikopdatdienietheteroisman',
'doetallesvooraandachtman' en vandaag bedacht ik 'voeltzichaltijdpersoonlijkaangesprokenman'.


weltrusten.

dinsdag 6 september 2011

Vijf stukjes waarin ik iets vertel

1
Ik zal een manier vinden
Waarop ik niet steeds
Namen zeg maar namen doe
Niet steeds in mijn hoofd
Gesprekjes voer
Lach om het woordje ‘uranus’,
Er dan achter kom,
Dat dat helemaal geen grappig woord is.

2
Ik loop een blokje om en ik kom in een
doordeweekse dag.

Kip vragen, het kerkje weer
vind ik,
Mijn kleding, de verveloze,
maakt een verlaten indruk.

De eenzaamheid
is thuis -

en ik hoor getier, dan
het deurraampje
ik, tegen de wand, wil
spontaan

vijf Gelderse rookworsten.

3
geprikkeld besloot ik
Walter
op te zoeken, een man,

teruggetrokken,
en
vervallen.

Ik raakte,
de zonderling
Walter.

4
Ontmoet me bij het water

Roep me dan, spreek me aan als ‘mevrouw’
Betaal 10 cent voor het wachten,
Koop iets te eten,
Voor mij. Noem me mevrouw,
Wacht me op bij het water.

5
Ik verdwijn in de naam
Die geschreven op je borstkaartje staat
Ik schaats rondjes van jouw naam
Die zich ging verhouden
Met mijn bestaan

Tot jouw naam,
langzaam
mijn naam

/
Het regent verdomde hard. En alles wat de buurman doet lijkt hier te gebeuren, omdat het zo gehorig is.
Schooljaar 6, dag 1.
Misschien wordt dit het jaar waarin ik eindelijk leer niet meer bang te zijn.
Gister vertelde iemand waar ik altijd verlegen tegen was iets over mij wat ik totaal niet had verwacht. Het is idioot hoe ik soms voorbarig het oordeel van anderen over mij invul, en dat dat oordeel bijna nooit klopt. Mijn verlegenheid is geaard in gedachte.

En: Ik keek zojuist Turks Fruit. Kutfilm.
EN: Ik bedenk me nu live dat 'gortig' mijn nieuwe favoriete woord is. GORTIG. Heerlijk.

maandag 29 augustus 2011

Ik ben een kind

Ik ben een kind als ik,
Heel kinderachtig, stiekem grinnik
Als Hugo Claus het weer eens over
‘Vulva vol griesmeel’ of
‘Gevlamde anus’ heeft, dan

Kun je me wegdragen.

Ook ben ik kind als ik,
Buiten wie mij kent,
Mijn gedachten aanzwellen
Als een bad vol schuim ik,
Alleen nog maar met gedachten zit die,
Het tegenovergestelde doen van jou.

Ooit ben ik kind als ik,
Mijn eigen blaren doorprik,
Onbekenden de hand schudt
Roep dat liefde een kramp is.

Het meest nog ben ik een kind als ik,
Zoen, en praat, lees en beweeg, me bewust ben,
Ik de juiste dingen schrijf
Als een vrouw.


Ik wil Bob Dylan zijn.

Je weet hoe graag ik je mag

Ik hou meer van pasta
Ik hou meer van mama
Ik hou meer van koekeloeren
Ik hou meer van

Ondeugende

Bejaarden.

Ik hou meer van palindromen
Ik hou meer van het woordje geselkat
Ik hou meer van baby poezen
Ik hou meer van drilpudding en zelfspot

Je weet hoe graag ik je mag,
je weet.

zaterdag 27 augustus 2011

woensdag 24 augustus 2011

dinsdag 16 augustus 2011

vrijdag 12 augustus 2011

In Karma Police zit precies het geluidje dat mijn mobiel maakt als ik een smsje ontvang. Ik sta nog regelmatig met mijn telefoon in de hand, dat noem ik fantoompijn.

Waarom moet humor, om het intelligent te laten zijn, altijd inkzwart of tragikomisch zijn?

Dit is zeer fijn:
http://hardhoofd.com/categorie/sms-van-de-dag/

'Kan niet opnemen, zit in de bieb. En ik heb geld.
Gaat het daar weer om? Om geld?'

'O mijn god! Er zit hier nu een albinovrouw walnoten te kraken met haar handen
en me aan te kijken in de spiegel!'

'Ik vind je lief en knap en zielig'

donderdag 11 augustus 2011

En ik als het hoogtepunt van je reis

'..Of veertien jaar later
in je supermarktschort en
als men vraagt waarom schrijf je
in hemelsnaam nog gedichten antwoord dan
omdat mensen niet onder mijn tong
blijven liggen omdat je gedichten stil
kunt laten staan als een luisterend oor
tegen je schokkende borstkas omdat poëzie
aan je ribben is gaan rusten en
een verband heeft aangelegd
met jouw verhaal.'

Lieke Marsman is een dichter naar mijn hart, alleen al omdat ze haar bundel 'Wat ik mijzelf graag voorhoud' heeft genoemd.

'Ik word niet achtervolgd door herinneringen,
ik word achtervolgd door het tegenovergestelde
van herinneringen.

Dat is alles
wat ik vergeten ben, of
de toekomst.'

Ik heb heel veel korte verhalen gelezen, en gedichten, maar niets is zo appetijtelijk als de verhalen van Tsjechov. Tsjechov schreef in een tijd toen liefde zo mogelijk nog ingewikkelder was dan tegenwoordig, en zijn hoofdpersonen zijn meestal vrouwen die zich hartstochtelijk ergens in storten, teleurgesteld worden, en dan sterven aan iets Wodka-gerelateerds.

'Er bestaat geen muur die niet geslecht kan worden, maar de helden van hedendaagse romances zijn, voor zover ik hen ken, te verlegen, te laks, te lui, en te voorzichtig en verzoenen zich te gauw met de gedachte dat ze mislukkelingen zijn, dat het leven hen heeft bedrogen; in plaats van te vechten hebben ze alleen maar kritiek, waarbij ze de wereld banaal noemen en vergeten dat hun kritiek allengs omslaat in banaliteit.'
Het verhaal van Mevrouw NN

'Misschien hebben jullie allemaal gelijk!', zei Vasiljev, terwijl hij opstond en de kamer op en neer begon te lopen. 'Misschien wel! Maar ik vind het maar wonderlijk! Dat ik aan twee faculteiten heb gestudeerd vinden jullie een prestatie; voor het feit dat ik een scriptie heb geschreven die over drie jaar wordt weggegooid en vergeten zal zijn word ik hemelhoog geprezen, maar voor het feit dat ik niet net zo afstandelijk over vrouwen van lichte zeden kan spreken als over deze stoelen moet ik behandeld worden, word ik krankzinnig genoemd en beklaagd!'
de Zenuwinzinking

En nu heb ik iemand nodig die mijn dichtseltjes van de maand mei leest zodat ik óf weet wat ik moet insturen na de vakantie óf weet dat ik heel snel aan de gang moet.

Slecht verlichte wereld

Het is vakantie, nu al voor zes weken, zoiets, en dat betekent doen waar ik normaal zogenaamd geen tijd voor heb: Boeken Lezen. En dat is natuurlijk enig. Ik probeer mijn lijstje klassiekers af te gaan, maar wijk af en toe naar iets smerigs van Herman Brusselmans, want dat is zo, smerig. En laat ik nu.. ja!

Afgelopen tijd onderbrak ik het lezen steeds om te citeren, want anders zou ik het boek maar voor niets lezen en zo heb ik ook nog eens iets om pretentieus mee te doen (blije emoticon, sluiten).

Blauwe Maandagen, Arnon Grunberg

'Toen wist ik nog niet dat van
dat verlangen alleen nieuwsgierigheid overblijft,
en dat van die nieuwsgierigheid wel
iets zou overblijven waar helemaal geen
namen meer voor zijn.' blz. 61

'We hadden van alles geadopteerd, dus waarom geen oma.' blz. 64

'..op een dag heb ik dat allemaal aan Eric verteld,
en ook dat ik het eigenlijk niet zo prettig vond iedere pauze
te moeten horen hoe hij zijn sperma opat.' blz. 65
(oké lees de hele bladzijde maar)

Ik vind het trouwens wonderlijk hoe hilarisch Blauwe Maandagen hier een daar is,
van Arnon Grunberg kende ik alleen Tirza en daarin viel toch aanmerkelijk minder te lachen. Hmm, misschien is Blauwe Maandagen ook wel helemaal niet om te lachen, die jongen maakt alles kapot.

'Als je het mij vraagt kon je het wel vergeten in het Derde Rijk als je rood haar had.' blz. 74

'Mijn moeder had twee van die nepjodinnen uitgenodigd voor de lunch. Daar begreep ik dus niks van, waarom mensen joods willen worden. Je kon je toch ook meteen ophangen, als je het niet meer zag zitten. blz. 74

'Ze had van die buien dat ze heel pathetisch werd. Op zichzelf was dat hele café pathetisch, zelfs de muziek die ze draaiden, en ook de mensen die er zaten waren pathetisch, net zoals de teksten die ze op de muur van de wc hadden geschreven, en zelfs de barkeeper tapte op een pathetische manier bier. Op een of andere manier kon ik het niet verdragen en daarom luisterde ik maar half.' blz. 81

'Volgens mij zou het heel aangenaam zijn als niet alleen die cafés, maar ook de rest van de wereld wat slechter verlicht zou zijn.' blz. 145

''Jij hebt zoveel boeken, en je hebt niet eens een bijbel. Geloof jij niet in God?''
'Nee, zei ik, niet in de God waarin jij gelooft, ik geloof meer in een uit het nest gevallen vogeltje.'

''Ik ben nogal vet.''
'Nou', zei ik, en kneep een beetje in haar buik, 'mollig, maar niet vet.'
''Nee, ik ben vet.''
Goed, hierover was discussie dus uitgesloten. Ik had wel eens gehoord van vrouwen die zichzelf een varken vonden en die ook de telefoon opnamen en dan zeiden: ''Je spreekt met varken''.

'Opeens kreeg ik zin haar met een van de lege flessen die in de kamer stonden op het hoofd te slaan. Ik had eens een neger tien minuten lang op een drum zien slaan. Zo wilde ik op haar hoofd slaan.'


Dan is er nog een stukje waarin de hoofdpersoon mishandeld wordt door twee gestoorde wijven die tampons in zijn oren stoppen en zo, erg amuserend. Het staat in ieder geval op blz. 164 t/m 169.

Ach, lees het hele boek maar.

maandag 8 augustus 2011

vrijdag 29 juli 2011

Tame Impala

Vertalen blijkt een bevredigende bezigheid.

Waarom bedenk je je niet?
Geef me een teken.
Waarom bedenk je je niet?
Bederf ik mijn tijd?
Leef ik in mijn hoofd?
Het zal je spijten wanneer
Ik me in plaats van jou
Bedenk

(Why won't you make up your mind)

Ik wilde haar
Ik wilde haar
Maar zij hield niet van
het leven dat ik leid
Hield niet van zand,
vast aan haar voeten
Of rondhangen, wiet roken

En ik bluf dat het zo
behoort te zijn, maar,
in alle eerlijkheid,
ik heb geen hoop,
nog niet in de hel,
ik ben gelukkig,
al zie ik haar alleen maar
bewegen

En ze houdt niet van
de vrienden die ik maak,
houdt niet van vrienden maken,
om het vrienden maken.
Zij verveelt zich gewoon,
zittend bij het meer,
Haar ziel wordt niet
blootgesteld, haar hart: geen
pijn

En ik bluf dat het zo
behoort te zijn
maar in alle eerlijkheid,
ik heb geen hoop,
nog niet in de hel,
ik ben gelukkig
al zie ik haar alleen maar
bewegen

En ik dacht dat ze deze ziekte
konden verdrijven,
maar in alle eerlijkheid,
ik heb geen hoop,
nog niet in de hel,
nu zien we hem nooit
bewegen

(It's not meant to be)

Liedjes vertalen

Maar dan slecht.
Your Protector, Fleet Foxes

Ze ging een weekje heen om rond
te zwerven. Jouw beschermer,
thuiskomend. Houd je geheimen
bij je. Veilig aan de buitenkant.

Je loopt langs de stroom
Jouw hoofd gevangen in een dagdroom
Jouw beschermer komt thuis

Als je stervend naast me ligt, liefste
Ben ik één in het schietspel
Zou je op me wachten: de ander.
Zou je op me wachten?

Jij rent met de duivel.
Jij rent met de duivel.

Draag je broeder op
goed te zijn
Draag je zuster op
niet weg te gaan
Draag je moeder op
niet te wachten
Vertel je vader
dat ik goed was

Als je stervend naast me ligt, liefste,
Ben ik één in het schietspel
Zou je op me wachten: de ander,
Zou je op me wachten?

zondag 10 juli 2011

Het is weer zo'n dag

Van regen en regen en regen en met de paraplu zitten
in de regen en donkere wolken donkere lucht het wachten
en uitstellen van vermaak alleen god weet waarom
het regent zo de godganse dag regent er wacht
een leven op je achter de rivier maar, helaas
je kunt niet zwemmen

en dan 1 liedje die het allemaal wel weer goed maakt.

vrijdag 8 juli 2011

woensdag 29 juni 2011

Gezellig, chatten

Als ik dan

en als ik dan, als ik dan
als ik dan blij ben dan laat ik je lachen
omdat ik je dan aankijk op die manier zo aankijk
dat ik niet anders kan dan
en als ik dan moe dan moe ben dan leg ik me
te rusten bij jou en dan bang ben dan zeg jij
mij dat met je armen dat alle angs irrationeel
is en dan bekijk ik het ook wel weer van die kant
waar de donder vandaan kwam

en als ik dan, dan stokstijf in bed lig omdat dan
dat bed krakt bij beweging en we niet houden van
matrassen slepen als we dan nog maar eens
lachen omdat er niks anders op zit het
leven is een roltrap niet vooruit te branden
die mensen zonder handicap

als ik dan boos ben daarom dan noem ik je
dichtertje en als jij krimpt dan weet ik dat
dat mijn kernwapen was en dan aan het, het
eind dan zeggen we aalmoes voor de liefde wat dat
dat dan betekenen mag dan, als ik dan
als het regent dan en aangewit het morgenlicht
maar niet komen wil zien wij ons
in de ooghoek en zullen weten
wat er dan.

zondag 5 juni 2011

Over de dagen van de week


















Onze scanner heet niet voor niets wizard
Morgen behandelen we maandag!

en als de woorden klaar zijn

wfjsffjjf
jsjksjakkaka
jahahga
hqajkajjaa





Haha, dit filmpje is zo banaal. Hoe dat vogeltje uit z'n hol kruipt bij het beginnen van de zang

zaterdag 28 mei 2011

Luister dit liedje op zondagmorgen

En trek je panterpak uit de kast!


You were misunderstood
but the king praised your loyalty.

dinsdag 24 mei 2011


















dankje, voor je spillebeentjeshondenkrullenurbanleven
dichterschapzwartebrilblouselaarzenstrakkebroeken
wijdepijpenantifascistburgerrechtenbewegingballadofathinman
liefdejodendomzimmermanrecalcitrantielelijkemeisjes
inDWDDluckyfonzIIItekstendielangerdoorklinkendoordan
demuziekmaaronovertroffenzijnin
frasering
en betekenis
bedankt voorjecameljasjemooievrouwenfransevrouwen
jekunstalshogergoed(maarerstiekemdeelvanuitmaken)
voor jeellenlangegedichtoverwoody
guthriewaarjeallesbijhaaltprecieszoalsiedereendatbijjouzoudoen
bedankt voor jecigarettenhillbilly
bedankt voor je purefolkperiodejerocknrollperiode
jegypsyperiodejechristelijkeperiodejemotorongelukperiode
jebeatlesperiodejejazzperiodejehypocrieteperiode
jecowboyhoedenvercracktestemchinazelfcensuurje
tambourinemansubterraneanhomesickblues en bovenal
bedankt voor je smallebonkigeperfectehoekneus.

zondag 22 mei 2011

Zwerverbijmorgennavelblues

Op het bankje voor de deur ligt
een man met een buik. Zijn navel
is prominent hij doet je denken aan die
van je moeder waar je vroeger soms
in keek je dacht erin te vallen
want hij was eindeloos
diep donker en je kon het lichtknopje
niet vinden. In de HEMA koop je een
schaar en als je thuis bent knutsel je
bloemen van nylonsokken. De buurman
vleit dat je zo creatief bent. Wanneer
hij aan je tieten zit zeg je dat hij
maar eens huiswaarts moet. Als hij weigert
dien je de fatale karateklap toe
en je denkt

misschien moet ik vaker naar school gaan.

Zaterdag

In de morgen
Doe ik dingen

In de avond
Doe ik dingen

In de sportschool praten ze over
triceps biceps
Cardio fit vibe
circuit training
Technogym en hammerstrenght

In de supermarkt diezelfde mensen
Gesprekken over woekerpolis
van wie ze hun tenen erfden
hoe uniek ze zijn maar

In een pak melk
Zit nog net genoeg
om mijn dorst niet te
te lessen. Ik denk
Ik moest maar eens werk zoeken.

In mijn lichaam ondertussen
Sparen vetblaasjes zich tot
ongekende cellulitis
die liesbreuk
is geen gezicht

In het centrum tegen die vriend
van je moeder waar je de naam
steeds van vergeet
verzin je een feestje voor de avond
dat geeft niet het geval is
dat je hem toch niet weer ziet

In het huis waar je woont
tolt de kamer om je heen.
De kat beweegt zijn staart & hij staart
nu al een kwartier naar je

De vaas valt op de grond.

En altijd was het herfst.

dinsdag 10 mei 2011

Soms dan

Ik heb wel eens dat ik teevee kijk en dan zo moet lachen om iets belachelijks (nu ook weer, songfestival) dat ik helemaal de bank over rol. Dan schaam ik me wel een beetje eigenlijk.

zaterdag 7 mei 2011

Ik ben bang voor de mening van Arnon Grunberg

Ik heb zin om allemaal van die dramatische dingen te zeggen en te vinden maar
ik wil er niet aan.


Dit is mijn absolute lievelingsliedje van Leonard Cohen.

dinsdag 3 mei 2011

Moralistische TV

Uitgezonden door de hoekanhetookanders EO
en het is hilarisch





















Smullen
http://www.youtube.com/watch?v=JB24X05F0wI
http://www.youtube.com/watch?v=p-yzFKVgMyE

zondag 1 mei 2011

Volgens mij

Zijn mijn broer en ik de enigen die weten waar Black Swan écht over gaat. Zelfs de regisseur weet het niet.

Blubberface

Alweer een week vergeten in mijn dagboek te schrijven!
Laten we ons troosten met het feit dat Anne Frank het ook wel eens weken vergat.

Vannacht droomde ik dat ik mijn ring terugvond en Isa (de kat) een slak was,
wat goor was.

Ik besluit de dag met dit gedicht dat mij wel bekoren kon.

Liefste,
Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarinhetwaait
en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven
touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic
zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten
vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef
nergens om te vragen. Alles is hier al

en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen
kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke
meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van
jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat benikblijdatjij
al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen
en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou
kunnen als het kon.
-------------------
Uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', Tjitske Jansen 2003


(die woorden aan elkaar horen niet zo maar het kan niet anders)

woensdag 27 april 2011

Een mening waarvan ik zou willen dat hij niet de mijne was

Als ik stelletjes zie, op school, of ergens anders, moet ik vaak bijna braken. Dat zit zo:

Woorden als 'onvoorwaardelijk' staan bijna altijd gecombineerd met het woord 'liefde'. 'Tot de dood ons scheidt' is iets wat maar zelden aan het begin van een vriendschap wordt gezegd, terwijl het in die context veel realistischer zou zijn. Bij verliefdheid komt neurologisch zoveel kijken dat je het, denk ik, best zou kunnen vergelijken met drugsgebruik. Omdat het zo verslavend, ongrijpbaar en intensief is spreekt het tot de verbeelding, maar dat maakt het nog niet onvoorwaardelijk. Juist niet. In feite zijn er maar weinige soorten relaties zo poreus als een die ontstaan is uit liefde. Er is zoveel over geschreven, zoveel over gezegd, men kan nauwelijks aan andermans verwachtingen voldoen.

Liefde onstaat vaak onbewust en wordt bepaald door grootendeels lichamelijke zaken, argumenten als 'hij/zij is erg lekkorrrr', verzin je er zelf later wel bij. Dat schijnt. Nu heb ik daar niks op tegen, het inspireert kunstenaars en er komen schattige babies uit voort, maar wat mij een grote misrekening lijkt, is dat mensen er zoiets als een relatie aan willen verbinden. Vind je het leuk om teleurgesteld te worden of zo? Weet je niet dat de aangemaakte neurotransmitters mettertijd medogenloos zullen wegebben? Waarom investeren in iets waarvan de vergankelijkheid vaststaat. Bij vrienden mag je lelijk zijn en ruzie maken, vriend blijf je gewoon. Dat is onvoorwaardelijk, tot de de dood jullie scheidt.

Ik zie het als ik door school loop, ze zijn buitensporig intiem, het enige wat ik ervan kan zeggen is dat het zal eindigen. En dat dat stom is, ja.
En daarom moet ik soms bijna een beetje braken.

Overreed me maar.

zondag 24 april 2011

Hypochondrie

Ezrajehebtmisschiennualleennogkeelpijnmaaralsikjouwaszouiknusneljemondspoelen
metzoutwantvoorjehetweethebjekeelontstekingdieopjelongenslaatdoorkouenwater
enmoetjenaarhetziekenhuiswaarmedischecomplicatiesontstaanenjelangzaamenpijnlijk
sterftdusneemnusneldatpilletjetrachitoljagoedzodanku

zaterdag 23 april 2011

Waarom is leven niet normaal

Op mijn terugtocht zag ik
Een winkelwagen vol
Bier en ik wist

De eigenaar is een zwerver

vrijdag 15 april 2011

Vroeger en nu

Ik wil eindelijk wel eens weten of mijn klasgenoten uit de kleuterschool ook daadwerkelijk dolfijnentrainer geworden zijn.

donderdag 7 april 2011

Oké Xavier nu mag je wel weer stoppen met je lippen te tuiten









Weet je nog dat ik het over de eeuwige tuitlippen van Xavier Dolan had? Hier is het bewijs.
Verder is hij natuurlijk niets dan prachtig.

dinsdag 29 maart 2011

zaterdag 12 maart 2011

Marketingtruukjes werken niet

Schurft aan dat, ik ga kunst studeren en trouwen met Karim. Ultieme linkse daad.
De kat krijgt wat lekkers want het is zaterdagavond.
Over Pownews ga ik me niet uitlaten. Morgenavond weer Adam en Eva kijken.

En dan, als ik eindelijk groot ben, in Amsterdam wonen.

Maar nu eerst de krant lezen.

Limit to your love

Ik praat te veel en ik doe te weinig


Nieuwjaarsvoornemen nakomen. Poging 1

vrijdag 28 januari 2011

Marketingtruukje I

Omdat er op deze hele aarde geen levend wezen te vinden is die mijn blog leest, laat staan erop reageert ga ik deze blog vullen met plaatjes van dingen die mij inspireren. Want plaatjes werken, en ik ben een echte Marketingmeester.



Grace Slick.

















Devendra Banhart, joden
















De foute jaren '80, toen Madonna nog onderbroeken droeg
















Van Rossum, en andere hilariteiten uit mijn jeugd. Djiez, die vent was echt briljant







Mooie mensen waar ik de blog van volg















Mensen die anderszins goedgekleed zijn










Scout Niblett










Vogels op stroomdraden










Ewan Mcgregor, iemand die film I love you Phillip Morris gezien? Wel eeuwig zonde dat hij zijn Schotse accent kwijt is.













De collages en willekeurig onbegrijpelijke onzin die vrienden en ik soms verzinnen








Mensen op de 50+ beurs die de tijd van hun leven hebben








Lelijke plaatjes van krabbelplaatjes.com, hier kan ik uren naar kijken













Grüzi, Ezra