dinsdag 2 december 2014

Hij dacht, als je vijfenveertig bent hoor je toch getrouwd te zijn. Als je dan nog niet getrouwd bent komt er niets meer van.
Toen was hij in bed met de hele wereld, met alle mensen. Maar het was wel een bedompte ruimte. Het rook naar ontlasting en de lakens van het bed waren zo groezelig.
Hij lag naast zijn vrouw. Maar die was helemaal aangekleed, met een blauw mantelpakje. Hij drukte zich tegen haar rug zodat haar billen in zijn schoot waren. Het was wel een fijne vrouw. Een beetje dik, maar dat vond hij juist goed. Ze moest zich wel uitkleden, anders was hij nog niet getrouwd. Als ik nu getrouwd ben, dacht hij, is alles toch nog in orde gekomen. Het had wel lang geduurd. Toen hij zestien was had zijn tante al gevraagd waarom hij geen werk van een meisje maakte. Dat deden immers alle jongens van zijn leeftijd. Daar had hij maar geen antwoord op gegeven, want dan had hij immers de andere dingen ook moeten vertellen, en zulke dingen vertel je niet. Dat zou onbehoorlijk zijn, of wat nog erger was, gek.
Zijn vrouw had haar hoofd omgedraaid, en ze keek hem nu aan. Ze had een lief gezicht. Het leek wel of zij zich ergens voor schaamde. Ze zei, ‘Je moet weten dat ik twee baarmoeders heb.’ Dat was het dus. Ze had twee baarmoeders en daarom lag ze bij hem. Het kon ook niet anders. Waarom zou een vrouw bij hem liggen als alles goed was.
‘Ik kan er niets aan doen,’ zei de vrouw weer. ‘Het is mijn schuld niet. Het komt omdat ik geopereerd ben. De dokters zeggen dat ik er niets aan kan doen.’
Hij dacht, de dokters kunnen zoveel zeggen. En wie bewijst dat ze het echt gezegd hebben? Ik ben toch niet verplicht met een vrouw getrouwd te zijn die twee baarmoeders heeft.
Aan de andere kant moest hij ook niet te lastig zijn. Als je vijfenveertig bent kun je niet verwachten een vrouw te krijgen die helemaal goed is. En er zijn zoveel andere dingen, als samen eten en drinken. Bovendien lag hij nu met haar in bed. Het was dus ook een beetje zijn schuld. Als hij nu niet wilde zou het zijn alsof hij haar verstootte om haar gebrek.
Dat voelde zij zeker ook zo want zij lachte, een beetje bang, eigenlijk onderdanig. Het was toch jammer van die baarmoeders. Ze was helemaal de vrouw waarvan hij altijd zo wonderbaarlijk gedroomd had dat het zijn hele leven bepaald had. Zelfs de stof van haar blauwe mantelpak klopte met de werkelijkheid. Maar hij zag die twee baarmoeders zo duidelijk voor zich. Het was als een schilderij van Picasso. Gek dat de mensen dat mooi vinden. Het is zeer afstotelijk.'


Jan Arends - Ik had een strohoed en een wandelstok. (Gekregen op mijn verjaardag)

woensdag 19 november 2014

Laten we in godsnaam ophouden over de geuren.
Er zit een stel autisten op een bankje
brood te eten

straks raak ik ze aan en dan geven ze licht.

De natuur is als doorzichtig tape
op onze ogen,
fluitend begroeten we eekhoorns
als vrienden, bedelaars
heb je hier niet.

Geen ruit om in te slaan,
geen lichaam om te mollen
we kennen de regels:

we sparen zegels en                               
niemand maakt elkaar af.

In dit bos is onschuld
eenzaamheid.

Laten we in godsnaam
onze hand bezeren
aan een handdruk.

Ik wil de wereld openbreken
met een bijl.

maandag 10 november 2014

September

Ik ga een plant kopen
en in een kooi zetten.

De zomer in mijn haren wassen,
bladeren oprapen die weer naar binnen waaien.

Ik ga de dagen tellen
ik ga de dagen niet tellen
ik ga wachten tot de dagen geteld zijn.

Ik ga lopen en kijken
naar mijn handen


die groen en naar modder ruiken.

dinsdag 7 oktober 2014

Afstand

Op deze heuvel van beton
gooi ik stenen naar de mensen.

Als beloning geef jij
een hand vol keien
die ik niet aan kan nemen.

Als ik aan mijn hand klauw,
brokkelt hij af.

Ik geef je een aai en jij
metselt hem in.

Zo zijn we samen.

We zitten het vlees uit,
en de woorden die stoten.

In de verte staat een muur
om onze wang
tegenaan te leggen.

donderdag 4 september 2014

Het is half elf. Ik ben sinds tien uur aan het leren. Ik heb besloten niet naar mijn college te gaan, zodat ik wat huiswerk kan inhalen.
Ik houd een pauze, wat betekent dat ik op youtube ga kijken.

Het is half twee. Ik zit nog steeds op youtube. Ik heb inmiddels meerdere sensationele programma´s van RTL gezien, en weet nu dat Humberto Tan Frans spreekt.

Kwart voor twee. Verder gaan met lezen.

Twee uur. Ik bedenk me dat ik een badmuts nodig heb. Ik kijk op badmutsen.nl

etc
etc


donderdag 5 juni 2014

''Uit een onverklaarbare angst voor de nacht wachten we de ochtend af.
Uit een onverklaarbare angst, zei ik zoƫven, want deze angst leek ons toen wel verklaarbaar; we zochten de verklaring immers in het feit dat wij te jong waren om de nachten te verzuimen. Het was echter, zoals ik later pas inzag, een angst voor de dagen, preciezer gezegd, voor de ochtenden, de helderste momenten van de dag. Dan kun je scherp zien en word je ook scherp gezien. En wij, wij wilden niet scherp zien, en wij wilden ook niet scherp worden gezien.''

Joseph Roth - De Kapucijner Crypte