Claudius

Ergens op de veertig procent van deze aarde die bedekt is met land, woonde een zekere Claudius. Claudius was niet zomaar een man. Een man die genadeloos vasthoudt aan de traditie elke dag een boterhamzakje met verplette broodjes mee te nemen en twee tanden verliest wanneer hij op een schoolreünie zijn ex-vriendinnetje iets te gretig op haar wang kust.. Nee, zo'n man was Claudius niet. Claudius was een man met twee piemels.
En dat had hem nooit dwars gezeten.
Tot die dag, die ene dag dat de Nieuweling hem zo jammerlijk op zijn 'afwijking' gewezen had.
Sindsdien sliep Claudius niet goed meer. Steeds moest hij denken aan de gebeurtenis denken. Het achtervolgde en tergde hem, als een ouder die je telkens wijst op je 'gebreken' die in feite gewoon de eigenaardigheden zijn die je siert. Of een schimmelteen die maar niet weg wil gaan omdat je niet weet hoe je het genezen moet en het uit schaamte niet durft te vragen. Het was toch altijd goed gegaan? Waarom irriteerde zijn tweede geslachtsdeel hem nu dan zo, nu een onnozele, ontwetende malloot er een opmerking over had gemaakt? Was het soms de opdringerige aanwezigheid van zijn tweede lid? Die dwangmatige wil ervan hem te bewijzen dat hij een man was?
Claudius wist het niet.
Toen Claudius nog op school zat was hij populair geweest. Tot het gezamelijk douchen na gym verplicht werd en zijn klasgenoten zijn geslachtsdeel in tweevoud aanschouwden. Dat konden hun bekrompen hersentjes niet verwerken, dus moesten ze niks meer van hem weten.
Dat deerde Claudius niet zo.
Hij vond zijn heil in goudvissen opzetten en hardlopen in maillot. Opgezette goudvissen waren een gat in de markt en Claudius hield van de verontwaardigde blikken van de mensen in het park na het zien van zijn bobbel in de broek (maillot).
Toen Claudius eindelijk weer een beetje redelijk kon slapen en hij weer met een gerust hart aan het werk kon met zijn goudvissen, ging de bel. Nieuweling was de veroorzaker van dit geluid. Nieuweling had die dag een ontraceerbaar gevoel gehad.. Hij had een dwang gevoeld om naar Claudius' huis toe te gaan. Niet omdat hij dit graag wilde, maar omdat het voelde alsof hij niet anders kon, hij geen keus had. Zoals een appel ook geen andere keus heeft wanneer hij rijp is dan uit de boom te vallen.
En daar stond hij dus. Als een uit de boom gevallen appel.
Toen Claudius de deur opende trok hij van schrik een ontzettend verbaasd gezicht. Zijn mond leek nu meer op een groot gapend gat in zijn gezicht dan een mond, viel Nieuweling op.
Ondertussen had Claudius andere gedachtes over Nieuweling..
Claudius vergaapte zich (letterlijk) aan de prachtige schoonheden van Nieuweling die hem tot voor kort nooit opgevallen waren.
Wat had hij prachtige bloeddoorlopen ogen en wat waren zijn puisten mooi symmetrisch over zijn gezicht verdeeld! Het zweet brak uit bij Claudius en hij kreeg een zenuwtrek in zijn gezicht. Een zenuwtrek die hij zich herinnerde uit een vaag verleden, toen hij ook ooit zo vreselijk zenuwachtig was geworden.
Daar stond hij dan: koortsachtig zich van zijn stuiptrekken in toom houden proberend.
Ondertussen kneep Nieuweling zijn ogen steeds meer samen tot een liefdevolle blik.
Wie was toch die aaibare vent? Die nu als een vallende marionettepop met zijn ledematen alle kanten op bewoog?
Zo stonden Claudius en Nieuweling een tijdje geluidloos en met hersenen die overuren maakten tegenoverelkaar.
Tot Claudius de Nieuweling ineens besprong..

Toen Claudius en de Nieuwling de volgende morgen wakker werden en elkaar aankeken, zagen ze hun toekomst in elkanders ogen..
Claudius zou altijd trouw zijn, maar Nieuweling zal af en toe de bordelen afstruinen, en daar een druiper aan over houden. Over vier jaar zouden ze naar Swaffeleiland verhuizen en daar heel gelukkig worden.
Maar eerst zouden ze hand in hand de trap aflopen naar de keuken, om daar samen een glas rum te drinken.
Proost, jongens, proost!

le fin

Lalazomer

Hoe de zon door de takken van de boom heen schijnt,
met als enig doel mij te verblinden,
Hoe de kikkertjes kwaken,
om mij te verdoven
Hoe de kat gaapt,
om mij te vergassen,
Hoe de mensen zich zo gedragen,
om mij te doen ineenkrimpen
En hoe ik mijn zak pindaships, als toefje op de taart,
op de grond laat vallen

Jongens, dit is een dag als geen ander.

Maar eigenlijk is het best een leuke dag. Sjee

Shake it baby.

Because I won't.

De tijden zijn a-veranderend/senselositeit

Prietpraat..
Vader en kind..
'Ik wil je zien groeien, zei hij, 'er zijn al zoveel ontwikkelingen die ik mis..
Als ik nu op plekken kom waar ik vroeger kwam zie ik dat er niks meer over
is van het oude. Dan bijt ik mezelf in mijn lip omdat ik niet vaker ben gekomen,
dat ik het niet geleidelijk heb zien veranderen, zoals ik jou ga zien veranderen.'

Zul je net zien.. tijden uitkijken.. sleur ligt op de loer.. maar gelukkig, het is mooi weer, want om Sylvia Witteman te citeren: 'Als het in Nederland eens niet regent knikken mensen naar elkaar, zovan 'lekker hé'.. En als het in Nederland boven de tien graden wordt gaan we op terrasjes zitten en ijsjes eten. En als het in Nederland boven de twintig graden komt gaan we binnen bij de ventilator zitten kankeren over de hittegolf'.

Voor geschiedenis mogen we een filmpje over de jaren '60 maken (nogmaals danku lief lot dat ik voor de jaren '60 ingedeeld ben). Ik weet nog niet precies.. het lijkt me leuk iets met.. jezus en The Beatles.. En hoe de nieuwe generatie massaal de kerk uit rent.. EN STOERE JONGENS OP BROMMERS.

Mooie mooie jaren '60.
Echt, een kalfslederen onderbroek om U tegen te zeggen

Tomaten

Als dat geen pakkende slogan is..

Onzinweetjes II

Het is alweer dinsdag, scheiz..

Nou..ehhhm.. ehmm..

Wist je dat:
Glitterlijm het meest wordt gebruikt door kinderen van onder de 6 jaar?

De fijne kneepjes

Pa-papadpadam.

Er was eens een meisje. Het meisje kon lezen en schrijven. Ze kon eten en drinken. Ze kon zich aan- en uitkleden. Het meisje kon zelf koken, wassen, strijken en schoonmaken. Ze kon tv kijken, wandelen, fietsen, praten, kruipen, zingen, dansen, luisteren, zien, horen en voelen. Maar er was een ding wat ze niet kon: denken.
Hoe kan zo'n meisje nou functioneren in een samenleving, zul je denken.
Nou: niet.
Daarom heeft ze nooit bestaan.

Gister The Reader gezien.
Ik wil ook jaren '50 bloemetjes jurken!
Ik wil ook een Duits accent!
Ik wil ook hangtieten en okselhaar!
Ik wil ook handig en grof zijn!
Ik wil ook analfabeet zijn!
Ik wil ook een voorlezer!
Ik wil ook luisterbandjes!
Ik wil ook voor twintig jaar in de gevangenis!
Ik wil ook boos worden en in bad gaan!
Ik wil ook een relatie met iemand van twintig jaar jonger!
(hm.. dat misschien niet.. een relatie met een zaadcel gaat wel wat ver.. bovendien valt er niet zo veel te verwachten van iets wat als enig levensdoel een andere specifieke cel bereiken heeft)

Maar ja.. guess what.. zomerknijpjes