zaterdag 19 juli 2008

And all the way back to home

Ja, ik zit nu in de 'zojuist-5-uur-in-de-trein-en-een-uur-in-de-boot-gezeten' sfeer.
Kennen jullie dat gevoel?

Maar ik ga niet uitgebreid vertellen over mijn vakantie, want zo interessant was het ook weer niet.
Ik begin, zwetende zwammen, met twee verschrikkelijke maar historische gebeurtenissen.
Ten eerste:

Mama, broertje en ik gingen naar Gent. Wat trouwens echt een geweldige stad is. Ik heb iedereen die het wilde horen (ook die het niet persé wilden horen trouwens) minstens 5 keer verteld dat ik in Gent wil wonen. Maar mijn moeder wil niet verhuizen. Want Snits boppe.
Maar anyway. Na en dagje museum en de stad rondsjouwen kwamen wij in een cd winkel (ik geloof dat ik deze vakantie in wel 20 verschillende cd winkels ben geweest maar dat terzijde). En het was een van de weinige cd winkels waar CocoRosie een eigen vakje had! En ik zag Noah's Ark, de cd die ik heel graag wil, dus ik pakte hem op. Maarr toen riep mijn moeder 'Ezra, kom je' en toen ging ik maar mee want ik voelde me schuldig omdat ik deze vakantie al zoveel heb gekocht. Alleen nu zit ik mezelf op te vreten!! Want de cd was lekker afgeprijst omdat die winkel weg ging en ik heb die cd nergens anders meer gezien. Bij kingkong is hij ook veel duurder. Tranendal. Mijn broer zei dat ik ook heel beteutert keek. Maar dat was dus wel echt zo'n moment waarin ik in een innerlijke strijd zat: te kopen of niet te kopen, that's the question.

En nu de volgende crisis: vandaag begint het Gentjazz in tromtromtromtromm Gent. En potverdorie treed CocoRosie daar op! En ik ben er niet. Tranendal!

Maar don't worry be happy want ik heb wel leuk gedroooooomd en de vakantie was heerlijk Hollands en regenachtig. Telkens als ik door het raam naar buiten staarde zag ik Matthias en Valerie en de hele heutemeut over een wit strand met palmen rennen. Tja, dat kon je van mij niet zeggen. Maar dit soort vakanties wekken wel altijd melige grapjes en grolletjes op noh! Bij mij en mon frère wel in ieder geval.

Ohja, ik wil naar de parade. Echt zo graag.
En Devendra Banhart ontmoeten in een wigwam, net als in mijn droom.

Maar ik heb niks te willen.
Het lot bepaald.
Volgens de Happinez.

Nu wil ik graag eindigen met een gedicht:

Het blijft me verbazen
Dat iedereen
Een hoofd heeft

(Hij was langer en beter maar de rest ben ik vergeten)

Geen opmerkingen: