Ik ga mijn vorige blog weer verwijderen denk ik.. Het is nogal stom om vijf zinnen te verspillen aan de uitleg hoe een muntje uit een zak de sneeuw in viel. Ik ben sowieso niet zo tevreden over mijn blogs. Ik denk dat ik het boek maar ga lenen in de mediatheek. Want ik weet niet precies wat ik wil. Gebruik ik 'moeilijke woorden', klinkt het zo wijsneusachtig uit mijn mond.. Maar alledaags is niet echt interessant om te lezen.. En dichterlijk was ik ook al niet.
Even een moment van stilte om eens na te denken over hoe zielig ik ben, om me daarna weer met mijn eigen arm in mijn nekvel omhoog te trekken en verder te typen.
Zo, dat was dat.
Gister liet ik op een zekere site mijn Frans uitspraak horen. Volgens haar klonk het 'wel goed', maar echt verbergen kon ze haar teleurstelling niet. Om het contrast te tonen, klikte ik de eerste beste jongen die niet bekend staat als een goede leerling aan.. En als het niet waar was, had ik de verkeerde aan geklikt en klonkt het ongeloofelijk geweldig. Dus ik wisselde een getergde blik uit met onze kat (die mij in de moeilijke uurtjes altijd telepathisch adviezen doorgeeft) en klikte op de volgende. En in Claudius' met de twee piemels naam, deze klonk net als de voice-over van Le Fabuleux Destin d'Amélie! For god's zak. Wat was dit? Keerde het lot zich tegen mij? Of was het lot dat tot dan toe mijn leven altijd in goede banen had weten te lijden, nu bij de pakken neer gaan zitten? Had het naar mij gekeken, nee geschud, en daarna zich van het leven beroofd?
Nee, geen van dit allen bleek waar, want de volgende die ik aanklikte klonk als een al twintig jaar rokende beerbellyman uit de Bijlmer.
Mijn moeder en ik keken elkaar opgelucht aan.
En onze kat, ach onze kat, die had terwijl wij naar het hoorspel over de Franse hond zaten te luisteren haar kop in de vuilnisbak gestoken, en zat nu onder wild grommen de inhoud te verscheuren.
En het was grappig toen we onder Latijn die slechte film over Hannibal kijken, en er telkens als hij zijn naam zei een stukje meer op zijn gezicht ingezoomd werd (als spannend effect vermoed ik, maar in praktijk meer iets voor een b- of komischefilm.
Het was ook grappig toen mijn klasgenoten een personages in de film Gumlin noemden, en ik telkens de naam van een klasgenote verstond, die totaal niet op deze dwergachtige bebaarde personages leek.
En het allerleukst was toen een andere klasgenoot zei met de stem van Hannibal 'maar Bono was mijn lievelings olifant' en hij toen de historie van de naam van de Ierse zanger Bono vertelde, die dus vernoemd was naar de olifant.
Maarja, dat is niet leuk als ik het zo vertel, verdikkie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten