Alweer een week vergeten in mijn dagboek te schrijven!
Laten we ons troosten met het feit dat Anne Frank het ook wel eens weken vergat.
Vannacht droomde ik dat ik mijn ring terugvond en Isa (de kat) een slak was,
wat goor was.
Ik besluit de dag met dit gedicht dat mij wel bekoren kon.
Liefste,
Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarinhetwaait
en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven
touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic
zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten
vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef
nergens om te vragen. Alles is hier al
en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen
kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke
meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van
jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat benikblijdatjij
al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen
en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou
kunnen als het kon.
-------------------
Uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', Tjitske Jansen 2003
(die woorden aan elkaar horen niet zo maar het kan niet anders)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten