Klaar. Twee dagen na de diploma uitreiking en het examenfeest begint de weemoed toch nog in te slaan. Wat moet ik vandaan bij een plek die zo comfortabel is, waar je je best niet hoeft te doen om een plaats te verdienen, waar je geworden bent wie je bent om te verdwijnen naar een plek waar alles en iedereen onwennig is. Het lijkt op het gevoel van heimwee na een vakantie. Ineens wil je alles wat toen (vanzelfsprekend) was nu en voor altijd, omdat het toch niet vanzelfsprekend blijkt.
En net als na vakanties wil de heimwee alles wel eens overdrijven, was het wennen aan de middelbare school ook niet gemakkelijk en is het feestelijk einde van deze periode in mijn leven niet persé representatief voor de gehele periode.
maar waarom moet die laatste kers op de taart altijd zo verdomde verrukkelijk zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten