Geen probleem

Nog één keer mijn verderfelijke proza.

De Nederlandse televisie brengt naast kwellingen wel eens wat moois is ter wereld.
Theo Maassen, één van mijn favoriete caberetiers en Denkers (ja) wiens citaten mij een middaglang doen glimlachen, Wim Helsen, een Vlaamse cabaretier wie ik voornamelijk adoreer om zijn Vlaamse tongval en Stefaan van Brabandt, een voor mij willekeurige Belg hebben het ontstaan van zoiets moois op hun geweten.
De serie Geen Probleem handelt over drie vrienden die elke week binnen huiselijke sfeer afspreken. Herman, Peer en Koentje zijn leraren van in de dertig met ieder eigen neuroses en eigenaardigheden, die ze onder elkaar hun beloop laten. Koentje is een onzekere zenuwpees die constant twijfelt aan zijn literaire kunnen, bang is om risico's te nemen in zijn carriere en liefdesleven. Daarnaast staat Herman, zwartkijker. Hij houdt de meeste monologen en heeft voor alles een definitie en weerwoord. Middenin zit Peer, de vriendenman van het gezelschap, die de boel zo'n beetje samenhoudt.

Het mooiste vind ik de manier waarop de schrijvers van de serie hun eigen hersenspinsels, theorieën, hoe weerlegbaar en banaal soms ook, hebben gebruikt. Het is dan ook een serie die voornamelijk draait om dialoog. Vaak zijn uitingen van Herman, Peer, en Koentje weinig vrolijk. De personages hebben zoals vele dertigers het gevoel dat ze de boot hebben gemist, dat ze vast zitten in hun werk, leeftijd, gezinsleven of karakter.

Herman, wanneer ieder noemt wat hij anders gedaan zou hebben in zijn leven, als het kon:
'Als ik iets had mogen veranderen, dan zou het toch.. mijn persoonlijkheid geweest zijn. Mijn karakter. En uiterlijk. En afkomst.'

Vriendschap lijkt het beste decor om deze ideeën in te laten dansen. Want zoals dat gaat onder vrienden, heerst een ongedwongenheid, waardoor de dialogen soms wendingen krijgen, of zich afspelen in situaties die nergens op slaan. Waarbij de opmerking 'nu je het zegt, Marjan ruikt naar kool' vijf minuten na een citaat als hierboven plaats kan vinden. Verder worden er ook idiote theorieën uitgewisseld, met als beste voorbeeld die van de 'Pluriforme Smurfengemeenschap'. Elk aflevering is gebouwd om een bepaalde gebeurtenis, die buiten de serie plaatsgevonden kan hebben. Zo is elke aflevering een rond geheel, maar zijn de zes afleveringen wel lineair en hebben ze invloed op elkaar.

Vorige week was Koentje jarig:
'Soms denk ik dat mijn leven al voorbij is terwijl het nog niet begonnen is. Het lijkt net of mijn leven maar niet wil beginnen. Ik wou dat mijn leven eens begon.'
Peer: 'Ik wou dat mijn leven eens ophield. Ik snap de clue waarom de mop nog doorvertellen?'

Dan wordt er ingegrepen, Herman's stem, uitschietend in Vlaamsigheid: 'moh boys, niet zo depri'. Of: ' Jij zit te gedijen bij je eigen infantiele ideeën, maar wij voelen ons door U in ons oor geneukt'.

En soms praat ieder voor zich.

Herman: Alleen bij pinquins wordt het eten eerst verteerd en daarna uitgebraakt.
Koen: Ik heb altijd gedacht dat ik maar 33 zou worden.
Herman: in de bek van de baby hè
Koen: ..wellicht mijn christelijk achtergrond.
Peer: Waar blijft dat cadeautje?
Herman: Die jongen eten dus in feite braaksel.
Koen: Maar zie, 36.
Herman: Maar ja, die weten niet beter hè.
Koen: Wie had dat gedacht.

Deze week hadden ze besloten zelfmoord te plegen. De gehele aflevering speelde zich af op het balkon.

"dat mijn moeder mijn geboorte op haar geweten heeft gehad, het is een lieve meid, maar dat heb ik haar nooit kunnen vergeven''

''Het streepje tussen iemands geboorte- en sterfdatum op een grafsteen, dat symboliseert iemands héle leven, dat is alles''

(Ik wilde zo graag de scenarist van die serie zijn, dat ik gisteravond een dialoog schreef die qua stijl en inhoud zo erg op de dialogen uit Geen Probleem lijkt, dat ik uiteindelijk gewoon maar de namen erbij zette.)

Er gebeuren natuurlijk ook wel wat dingen. Zo doet Herman na aflevering één een zelfmoordpoging, wordt er een nieuw lid in de vriendengroep geïntroduceerd en weer afgeschreven, en gaat Herman naar bed met de vrouw waar Koentje op wacht. En dit lijkt misschien de dramatiek voor een aflevering GTST, maar als de vrienden samenkomen staat de dramatiek in de dienst van de vriendschap, verdampt de ellende in elk woord dat ze met elkaar spreken, heeft de banaliteit van het samenzijn zijn eigen regels en worden de problemen die ze benoemen maar gewoon problemen die ze benoemen. Is er zogezegd, geen probleem.



Donderdag om 21:50 op nederland 3 is de laatste aflevering.