Kijk mij eens

Waar ik maar niet over uit raak, is de vraag of ik boeken lees omdat ik dat leuk vind om boeken te lezen of om te kunnen zeggen´ik lees´, en om mijn persoontje daarmee een van een intellectueel imago te voorzien. Ik hoop natuurlijk dat mijn motivatie niet (alleen) de laatstgenoemde is, maar het heeft er alle schijn van . Zo ben ik 1 als ik een boek lees altijd al in mijn hoofd al bezig met het volgende boek wat ik moet lezen, en tel soms de bladzijden die ik nog moet 2 bedacht ik me laatst dat het raar is dat er nog niet zoiets als een last.fm voor boeken is, waarop iedereen zijn (al dan niet) elitaire boekensmaak kan etaleren 3 ik lees voornamelijke boeken met een grote naam, dus klassieker en canonieke teksten (titels om mee te pochen dus).

In tegenspraak met mijn veronderstelling is:
1 Ik lees alleen boeken waar ik niet gestoord van wordt (ergo geen boeken over psychiatrische verschijnselen, pedofilie, veel geweld en dat soort ongein) 2 mijn  uitstapjes naar Herman Brusselmans, wiens boeken ik gewoon lees omdat ik er stiekem van ga gniffelen achter mijn handje

Wat ik me afvraag is of er meer mensen zijn die lezen en zichzelf deze vraag ook stellen. Ik kan me dat voorstellen. Ik kan me ook voorstellen dat deze vraag deels veroorzaakt wordt door het feit dat er in mijn studie veel gereflecteerd wordt op de praktijk van het lezen. En dat het lezen -en voorheen schrijven- mijn imago deels bepaalt. Zoals je op facebook iets bewuster wordt van de manier waarop je over (wilt) komen, zo wordt je je bewuster van de boeken die je leest, als ze deels je imago bepalen. Je wordt iets berekender over wat je wel en niet 'liked', en denkt dus wel twee keer na voor je deel 25 uit de Baantjer-reeks uit de kast trekt.
In die lijn zouden deze overwegingen ook voor kunnen komen bij mensen die muziekwetenschap/filmwetenschap/theaterwetenschap studeren of mensen wiens imago deels bepaald wordt door hun liefhebberij van respectievelijk 'muziek', 'film', 'theater' of dergelijk. Hebben zij soms ook het gevoel dat ze enkel bezig zijn met het afwerken van een lijstje, om maar te kunnen meepraten, of een plaatje in stand te houden?

Als experiment om deze kwestie op te lossen zal ik proberen de komende maanden alleen nog onbekende boeken lezen, zonder naam en faam. Mijn hipster inborst zal eens de vrije loop krijgen, want ik zal proberen in de kelders van het meest obscure antiquariaat het meest in een hoek gekeilde boek te vinden. En dan lezen. En volhouden. En kijken hoe groot de voldoening is.


PS.