Pa-papadpadam.
Er was eens een meisje. Het meisje kon lezen en schrijven. Ze kon eten en drinken. Ze kon zich aan- en uitkleden. Het meisje kon zelf koken, wassen, strijken en schoonmaken. Ze kon tv kijken, wandelen, fietsen, praten, kruipen, zingen, dansen, luisteren, zien, horen en voelen. Maar er was een ding wat ze niet kon: denken.
Hoe kan zo'n meisje nou functioneren in een samenleving, zul je denken.
Nou: niet.
Daarom heeft ze nooit bestaan.
Gister The Reader gezien.
Ik wil ook jaren '50 bloemetjes jurken!
Ik wil ook een Duits accent!
Ik wil ook hangtieten en okselhaar!
Ik wil ook handig en grof zijn!
Ik wil ook analfabeet zijn!
Ik wil ook een voorlezer!
Ik wil ook luisterbandjes!
Ik wil ook voor twintig jaar in de gevangenis!
Ik wil ook boos worden en in bad gaan!
Ik wil ook een relatie met iemand van twintig jaar jonger!
(hm.. dat misschien niet.. een relatie met een zaadcel gaat wel wat ver.. bovendien valt er niet zo veel te verwachten van iets wat als enig levensdoel een andere specifieke cel bereiken heeft)
Maar ja.. guess what.. zomerknijpjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten